TY - JOUR ID - 3767 TI - صورت بندی جدید از مفهوم گفتمان عدالت فضایی چارچوبی برای تحلیل شهر تهران JO - دانش شهرسازی JA - UPK LA - fa SN - AU - رفیعیان, مجتبی AU - قاسمی, ایرج AU - نوذری, کمال AD - دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران AD - استادیار گروه مدیریت برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران AD - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 3 IS - 3 SP - 21 EP - 44 KW - فضا KW - دیالکتیک KW - گفتمان عدالت فضایی KW - سیاست‌گذاری شهری KW - شهر تهران DO - 10.22124/upk.2019.14284.1281 N2 - بیان مسأله: موضوع عدالت و پیوند آن با فضا در قالب گفتمان عدالت فضایی در دو دهه اخیر به یکی از مباحث اصلی در موضوعات شهری تبدیل شده است. در شهر تهران به دلیل دگرگونی و تغییرات گسترده به ویژه در سال­های اخیر، حساسیت فضایی به مقوله عدالت و شناخت فرایندها و قانونمندی‌های منجر به آن مسئله‌ای بسیار مهم به شمار می‌رود. هدف: در این راستا هدف پژوهش، ارائه تحلیل متفاوتی از گفتمان عدالت فضایی بر پایه صورت بندی دیالکتیکی از این مفهوم و سنجش آن در شهر تهران بوده است. روش:روش‌شناسی پژوهش از نوع ترکیبی با تأکید بر روش کیفی بوده به طوری که رهیافت کمی به دنبال رهیافت کیفی و به عنوان مکمل اجرا شده است. در این زمینه پس از انتخاب نهایی معیارهای گفتمان عدالت فضایی و مؤلفه‌های آن بر اساس چارچوب‌های نظری، با توجه به ابعاد در نظر گرفته شده برای پژوهش؛ در ابتدا سند سیاست گذاری مدیریت شهری بر اساس این معیارها با استفاده از روش کیفی و تحلیل تممورد ارزیابی قرار گرفته و در گام بعدی نتایج سیاست‌گذاری مدیریت شهری در فضای شهری از طریق روش کمی و تحلیل ثانویه و تحلیل نتایج آمارهای موجود مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش در قالب دو مفهوم «عدالت/ نا‌عدالتی حالت فضایی» و «حالت فضایی نا‌عدالتی/ عدالت» تبیین شده است.   نتیجه: در چارچوب مفهوم نخست که بر ظرفیت ساختارهای موجود در تولید نا‌عدالتی از طریق فضا دلالت دارد؛ در سند سیاست­گذاری مدیریت شهری، برخی زمینه‌ها و ابعاد عدالت فضایی به صورت نسبی مورد توجه قرار گرفته است. در چارچوب مفهوم دوم که می‌توان با تحلیل الگو‌های توزیعی به تشخیص نا‌عدالتی در فضا پی برد؛ نتیجه به دست آمده نشان می‌دهد که در بستر اجرا در شهر تهران حالت فضایی ناعدالتی نمود عینی دارد و اهداف مورد نظر سیاست­گذاری مدیریت شهری در بسیاری از زمینه­ها محقق نشده است. UR - https://upk.guilan.ac.ir/article_3767.html L1 - https://upk.guilan.ac.ir/article_3767_184d3637fd336a2cd0244d1dc30a1083.pdf ER -